Oriol Vilanova staat stil bij de kunst van het camoufleren

Tentoonstelling 'At first sight' van 18.03.2016 >< 05.06.16

18 maart 2016

Oriol Vilanova (°1980, Spanje) vertrekt voor zijn eerste museale solotentoonstelling 'At first sight' vanuit de kunstcollectie van M. Hoe tonen musea kunstwerken in een tentoonstelling of op een postkaart? Krijgt het object de kans om zijn eigen verhaal te vertellen? Het zijn vragen waarmee de Spaanse kunstenaar Oriol Vilanova speelt in zijn drie nieuwe installaties voor M.

Gecamoufleerde kunst?

Voor de installatie Without distinction (2016) verzamelde Oriol Vilanova 35 vitrines van verschillende Belgische (museale) instellingen. Hij toont de vitrines voor wat ze zijn en laat ze leeg. Zo benadrukt hij de meubels zelf en stelt hij de neutraliteit ervan in vraag. Kun je als toeschouwer het object in de toonkast wel echt zien en vatten? Of camoufleren vitrines hun inhoud omdat hun eigen présence, vorm en ontstaansgeschiedenis te prominent aanwezig zijn? Oriol Vilanova’s choreografie van vitrines verschuift de betekenis. Ook al heeft elke vitrine zijn verhaal, de herhaling heft die uniciteit op. Op die manier dwingt de kunstenaar je om stil te staan bij het tentoonstellen zelf.

Postkaart fetisjisme

Waar Oriol Vilanova eerst alle kunstobjecten weglaat uit de vitrines, zijn ze in Anything, everything (2015 – lopend) alomtegenwoordig. In één zaal brengt hij ruim 2800 postkaarten aan op de wanden. Hierop zijn objecten te zien tegen een monochrome achtergrond. Het verzamelen van die kaarten was een werk van lange adem. De afgelopen vijftien jaar bezocht hij wekelijks rommelmarkten. Eens terug in zijn atelier rangschikte hij ze volgens categorieën, zoals de gekozen kleur om een voorwerp neutraal voor te stellen. Net zoals bij de vitrines in de grote zaal, roept ook deze installatie vragen op over de pseudo-neutraliteit van deze postkaarten. Camoufleert de schijnbaar neutrale achtergrondkleur de objecten?

Onzichtbare muur

Voilà (2016) is een sculptuur die quasi onopgemerkt in de ruimte staat. Een achteloze bezoeker zou er gewoon voorbij kunnen lopen. De witte muur gebouwd in een halve cirkel doet denken aan de meest onzichtbare architectuur binnen het museum: de tentoonstellingsscenografie. Vilanova’s muur staat echter zo dicht tegen de wand van de zaal dat je als bezoeker de afgesloten ruimte niet kunt bekijken. In plaats van tentoonstellingsruimte te creëren, sluit Voilà die net af. Net zoals alle andere werken in de tentoonstelling, verbergt ook deze installatie meer dan dat ze toont.

Bio

Oriol Vilanova leeft en werkt sinds enkele jaren in Brussel. Zijn werk was eerder al te zien in verschillende internationale instellingen zoals Nottingham Contemporary (Engeland, 2013), het MACBA in Barcelona (Spanje, 2012) of het Palais de Tokyo in Parijs (Frankrijk, 2012). In 2015 was hij laureaat van de prijs Art'contest. Vilanova’s werk wordt vertegenwoordigd door de Spaanse galerie Parra & Romero, Madrid/Ibiza.