Dino’s, jaguars en jeans

Wat hebben jaguars en dinosaurussen met elkaar gemeen? Voor de Brusselse kunstenaar Michael Van den Abeele (°1974) zijn ze ondoorgrondelijk. In zijn solotentoonstelling 'Opacity, Please' vormen ze de inspiratiebron voor een nieuwe reeks schilderijen en een space opera. Hij experimenteert met motieven uit sciencefiction, paleontologie en exotisme. De solotentoonstelling loopt tot 25 oktober 2015.

Ondoorgrondelijk, alsjeblieft

Michael Van den Abeele speelt in zijn abstracte schilderijen met stijl, kleur, vorm en materialen. Voeg daar optische illusie aan toe en je weet wat absolute vrijheid in de kunst betekent. De combinatie van ondoorzichtige verflagen en complexe inhoud verklaren de titel Opacity, please. Speciaal voor deze tentoonstelling combineert hij een scenografie van betonnen wanden en sokkels met een space opera en nieuwe schilderijen.

‘Echte’ dino’s

In zijn reeks Dinosaur (2014) toont Van Den Abeele de culturele constructie van prehistorische dieren aan. De kunstenaar haalt de inspiratie hiervoor bij de eerste betonnen sculpturen van dinosaurussen in het Londense Crystal Palace Park (1854). Toch voelt hij dat er bij deze beelden iets niet klopt. De natuurgetrouwe uitvoering van de dino’s past kunsthistorisch gezien niet in die tijd. Vanaf 1850 zetten kunstenaars namelijk eerste stappen naar abstractie.

Jaguars en jeans

Drie jeanscanvassen met jaguars als motieven pronken op sokkels in de museumzaal. Deze schilderijen maken deel uit van de reeks I’m a fan (2015) en refereren naar bestaande kunstwerken. Zo is één van de jaguars gebaseerd op een schilderij van Malcolm Morley en is het exotisme van Le Douanier Rousseau een inspiratiebron. Zijn schilderijen waren gebaseerd op de botanische tuinen in Parijs, zonder dat hij ooit een echte jungle zag.

Vertekening

Untitled (2014) is een reeks van intuïtieve A4-inkttekeningen in zwart en wit. Wanneer hij de schetsen tot schilderijformaat vergroot, veranderen de zwart-witvlakken. Een zwart figuur op een wit blad wordt opeens een wit figuur op een gekleurde ondergrond. Met dit spel van voor- en achtergrond verkent Van den Abeele de dimensies in beeldvorming.

Utopisch of buitenaards?

Hoe ziet Michael Van den Abeele een utopische samenleving? Een douchescène, een meteorenlandschap en een extatische mensenmassa bekroond met acht identieke hoofden als fries geven je een idee. De kunstenaar verft deze scène met witte olieverf op een zeven meter lang canvas van jeans. De titel Colony (2015) verwijst zowel naar een vakantiekolonie als een buitenaardse nederzetting.

Space opera

In de space opera A small talent for war (2015) toont Van den Abeele andere talenten. In een driehoekige sculptuur van vijf lampen die ritmisch aan- en uitknipperen, ontpopt de kunstenaar zich tot verteller. Het hoofdpersonage immigreert naar Mars en verkoopt er wapens aan de lokale bevolking. Zijn menselijke beperkingen doen hem inzien dat het leven daar niet veel beter is dan op aarde zelf. Een ongeëvenaard sciencefictionverhaal.

Bio

Sinds 2003 maakt Van den Abeele deel uit van het Brusselse Etablissement d’en face. Hij exposeerde al bij Ibid Projects in Londen, Maison Grégoire, Wiels in Brussel en REDCAT in Los Angeles. M toont tot 25 oktober 2015 voor het eerst al zijn creaties.

Curator: Valerie Verhack