Aurélien Froment opent de solotentoonstelling ‘Dubbelverhalen’ in M

7 juni 2017

Aurélien Froment (°1976, Angers) is gefascineerd door de complexiteit van het beeld. Neem nu het ideale paleis van Ferdinand Cheval. Of de blokkendoos van onderwijspionier Fröbel. De kunstenaar onderwerpt beiden aan een grondig onderzoek en zet ze op geheel eigen wijze in de kijker. M brengt voor het eerst in België een uitgebreid overzicht van Froments œuvre. Recente installaties, sculpturen en fotoreeksen worden aangevuld met drie nieuwe films. De tentoonstelling ‘Dubbelverhalen’ loopt nog tot en met 5 november 2017 in M.

Kruisbestuiving van beelden

Van het speelgoed van onderwijspionier Friedrich Fröbel, een 14^de-eeuws wandtapijt van de Apocalyps uit Angers, een Bollywoodschool in Dakar, het ideale paleis van postbode Ferdinand Cheval, de utopische architectuur van Paolo Soleri naar de Sardijnse muzikant Franco Melis. Het lijkt wel alsof Aurélien Froment van het ene naar het andere onderwerp navigeert. Toch hebben ze allemaal iets gemeen. In deze tentoonstelling zet Froment hun levenswerk in de kijker en gaat ermee aan de slag. Zoals een muzikant van toonaard verandert, transformeert hij de werken die hij aanhaalt. Zo krijgen ze een nieuw leven, los van het oorspronkelijke werk.

Fröbel Fröbelt

Replica’s van de blokkendoos van de Duitse pedagoog Friedrich Fröbel. Die vormen de kern van de presentatie. Verspreid over de ruimte vind je kubus, bol of cilinder in verschillende gedaantes terug. Een reeks van foto’s vermenigvuldigt die vormen in de ruimte. Op die manier veruiterlijkt Froment niet alleen de filosofie van de onderwijspionier. Hij geeft iets alledaags als ‘speelgoed’ een andere status door het in een museum te plaatsen en laat zo het ideeëngoed van Fröbel verder leven. Hij zocht bovendien naar werken in de M-collectie die naar deze basisvormen verwijzen. Ze worden samen gepresenteerd in deze installatie.

Polyfoon register

Meerstemmigheid is een concept dat in meerdere werken van Aurélien Froment terugkomt. Zo evoceren vijf blaasinstrumenten van het Muziekinstrumentenmuseum het lichaam van een muzikant. Daartegenover plaatst hij video’s (Non Alignés, 2016 & Le Chant du Monde, 2017) over de kruisbestuiving tussen India en Senegal, in dans en muziek. Zo hoor je het Indische repertoire van zanger Amadou Badiane. Of zie je Senegalezen in Bollywood-traditie dansen. Froment filmt deze symbiose van lichamen en muziek tegen de achtergrond van symbolen uit de koloniale en postkoloniale geschiedenis.

In zijn nieuwste film Allegro largo triste (2017) filmt Froment Franco Melis (°1958, Tuili), een Sardijnse muzikant en launeddas-speler. Van deze muziek bestaat geen geschreven partituur. Muzikanten gaan daarom in de leer bij een meester die hun de speltechniek en het repertoire aanleert. Froment legt in deze video vast hoe de muziek, zonder partituur, van meester op leerling wordt doorgegeven.

Het ideale grafmonument van Ferdinand Cheval

De Franse postbode Ferdinand Cheval (1836-1924) verzamelde zijn leven lang stenen. De vreemde vormen inspireren hem en leiden tot de bouw van zijn ‘ideale paleis’. Zo brengt hij met een fantastische verbeelding allerlei personages, dieren, exotische planten en versieringen aan. Aurélien Froment brengt het bouwwerk terug naar Chevals oorspronkelijke bedoeling: een graftombe voor hem en zijn echtgenote. Met zijn fotoreeks haalt hij dit bouwwerk van beelden uit elkaar. Hij omhult de gefotografeerde motieven met zwarte stof en maakt zo geïsoleerde fragmenten voor zijn ideale inventaris.

Apocalyps

Voor zijn nieuwste video Apocalypse laat hij zich inspireren door het grootste wandtapijt ter wereld: de Apocalyps van Angers. Het stelt het verhaal voor van de Openbaring van Johannes van Patmos en beeldt de kracht uit van Gods woord. In zijn film laat Froment de tekst van de Openbaring door de filter van Jean-Pierre Brissets (1837-1919) poëtica vloeien. Net zoals Brisset op zoek ging naar de oorsprong van de Franse taal, onderzoekt Froment de grammatica van die oerklanken en past hij die toe. Zo vloeien in zijn film tekst en taferelen uit die openbaring samen. Een ware overstroming van betekenissen en symbolen.

Utopische architectuur

In 1970 begint architect Paolo Soleri (1919-2013) aan een utopisch bouwwerk in Arcosanti, Arizona (USA). Hij wil een alternatief bieden voor de typische horizontale ontwikkeling van een stad en laat architectuur en ecologie samenvloeien. Zo baseert hij zijn bouwtechniek op een giettechniek van een ambachtelijke klokkengieterij. In Arizona experimenteert hij met alle mogelijke variaties van die techniek en gebruikt hij de aarde die hij ter plekke aantreft als materiaal. Voor de reeks Earthworks (2015) trok Aurélien Froment naar Arcosanti. In M zie je de klokken, de bouwwerken en maquettes die gemaakt werden met het procédé van een gietvorm.

Biografie Aurélien Froment

De Franse kunstenaar Aurélien Froment studeerde in 2000 af aan de École des Beaux-Arts van Nantes en behaalde datzelfde jaar het diploma van cameraman. Hij stelde tentoon op de Biënnale van Venetië (2013), de Biënnale van Sydney (2014) en de Biënnale van Dakar (2016). Hij woonde acht jaar in Dublin, maar verhuisde onlangs naar Edinburgh.

Recente individuele tentoonstellingen: CAG in Vancouver, FRAC Île-de-France / Le Plateau in Parijs, Les Abattoirs in Toulouse en de NCAD Gallery in Dublin. In 2008 en 2009 nam hij in Leuven deel aan het Playground-festival. Zijn werk was ook te zien in Brussel, in de Villa Empain (2014) en in Galerie Meessen-Declerq (2016).